ABARA BANABA - Polish

For more information on ABARA BANABA (English)  Download our FREE BROCHURE (English) (669kb) now. 

 

For more information on ABARA BANABA (French)   Download our FREE BROCHURE (French) (393kb) now.  

 

For more information on ABARA BANABA (German)  Download our FREE BROCHURE (German) (669kb) now. 

 

For more information on ABARA BANABA (Spanish) Download our FREE BROCHURE (Spanish) (610kb) now. 

 

For more information on ABARA BANABA (Japanese)Download our FREE BROCHURE (Japanese) (761kb) now.

 

For more information on ABARA BANABA (Chez)        Download our FREE BROCHURE (Czech) (662kb) now.

 

For more information on ABARA BANABA (Russian)   Download our FREE BROCHURE (Russian) (657kb) now. 

​

For more information on ABARA BANABA (Polish)   Download our FREE BROCHURE (Polish) (657kb) now. 

 

We welcome and encourage you to distribute our Brochure to others. Please contact us if you require any further information.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Download your FREE pdf brochure

​

​

LUD BANABY Ich historia….

​

Banabańczycy są ludem Oceanii z wyspy na południowym pacyfiku zwanej Banabą (kiedyś Ocean island). W 1900 r. odkryto, że Banaba składa się z czystego fosforytu. To odkrycie zapoczątkowało 80 lat wydobycia fosforytów przez rządy Wielkiej Brytanii, Australii i Nowej Zelandii oraz praktyczne zniszczenie ojczyzny Banabańczyków.

 

Podczas drugiej wojny światowej, siły Cesarstwa Japonii najechały Banabę z celem przejęcia kontroli mad operacją wydobycia. Zamordowali 1/5 populacji wyspy a resztę deportowali na inne wyspy Pacyfiku, gdzie zmuszano ich do przymusowej pracy.

 

Po zakończeniu wojny ocalali Banabańczycy zostali zgromadzeni przez brytyjski rząd kolonialny i poinformowali, że nie mogą wrócić do swojej ojczyzny. Rząd kolonialny użył Japońskiej inwazji jako pretekst do poznycia się Banabańczyków, którzy stali na drodze ich planom kontynuowania wydobycia fosforytów z ich ojczyzny.

 

Banabańczycy zostali potem przesiedleni na wyspę Rabi w grupie wysp Fidżi poanad 3200 km od domu, przybywając tam bez żadnych zapasów i wsparcia 15 grudnia 1945 roku. Wszelkie przyszłe plany odwiedzin czy zobaczenia ich ojczyzny mogły być zrealizowane tylko po uzyskaniu zgody brytyjskiego rządu kolonialnego.

 

W 1965 Banabańczycy zaczeli postępowanie prawne przeciw władzy kolonialnej w Brytyjskim sądzie najwyższym. Ta kosztowna i długa batalia prawna stała się jedną z najdłuższych spraw cywilnych w historii, w wyniku czego sędzia stwierdził, że mimo wyrządzenia krzywdy, nie ma on mocy przyznania im odszkodowania od rządu Brytyjskiego. Dopiero w 1981 r. Banabańczycy uzyskali jakąkolwiek rekompensatę, jakkolwiek znikomą.

 

Równocześnie z postępowaniem sądowym, Banabańczycy rozszerzyli swoją walkę o sprawiedliwość wznosząc petycję do rządu zjednoczonego królestwa o uzyskanie niepodległości. Po raz kolejny Brytyjski rząd umywał ręce od problemów Banaby pozostawiając je gubernatorowi kolonii i nowo utworzonej Radzie Ministrów. Po raz kolejny ich nadzieje zostały rozwiane, gdy Rada sprzeciwiła się niepodległości Banaby zarówno obecnie, jak i w przyszłości.

 

Do listopada 1979 ostatni transport fosforytów opuścił brzegi Banaby i Ziemia Banabańczyków znalazła się pod kontrolą nowo stworzonej Republiki Kiribati, dawniej Wysp Gilberta, kraju odległego zarówno zwyczajowo jak i pod względem położenia. Większość społeczności Banabańczyków została zapomniana i walcząc o przetrwanie niezwykle daleko od domu w Fidżi na wyspie Rabi, gdzie pozostali do dziś. Banaba na zawsze pozostanie ich ziemią ojczystą.

 

Lud Banaby Życie dzisiaj…

Banabańczycy jak ich Ojczyzna została teraz zapomniana, kiedy ludzie w dalszym ciągu niezwykle cierpią z powodu jednej z największych niesprawiedliwości w zakresie środowiska i praw człowieka. Bogate złoża fosforytów Banaby i kości ich przodków są teraz pyłem rozpylonym po farmach Australii, Nowej Zelandii i Wielkiej Brytanii.

 

Przez 80 lat wydobycia na Banabie, rządy Wielkiej Brytanii, Australii, Nowej Zelandii i wielu innych krajów, które zagrabiły miliardy z rolniczych korzyści i sprzedaży gleby fosforytowej zabranej z ich ojczyzny, jednak Banabańczycy zostali z niczym.

 

Dzisiaj, na wyspach Rabi i Banabie nie ma żadnej pomocy humanitarnej albo odpowiednej infrastruktury dla przyszłego rozwoju, codzienne życie Banabańczyków to ciągła walka o przetrwanie, gdzie podstawowe prawa człowieka do opieki medycznej i edukacji są uważane za luksus. Porzucenie obu odosobnionych wspólnot pogłębiło ponurą izolacje i przygnębienie Banabańskiej społeczności.

 

Jedynym prawdziwym dziedzictwem ludu Banaby od zniszczenia ich ojczyzny przez wydobycie fosforytów są przeszkody pozostawione przez rządy zaangażowane w wydobycie, które jeszcze bardziej represjonowałyby i uniemożliwiłyby dalsze działania dążące do sprawiedliwości.

 

Lud Banaby określa się jako zapomniana mniejszość rozlokowana w dwóch rozwijające się państwa trzeciego świata.

 

Dzisiaj Banabańczycy stawiają czoła jednym z ich największych wyzwań—przetrwaniem ludu Banaby.Dla nich walka o sprawiedliwość jeszcze się nie skończyła.

​

Lud Banaby...

​

I dlaczego rządy Australii, Nowej Zelandii, Wielkiej Brytanii i Japonii chciałyby aby historia Banabańczyków —pozostała ‘Zapomniana’

 

Pierwotnie w 1900 r. wydobycia na Banabe były prowadzone przez prywatną brytyjską firmę. Ale w 1920

firma ta została wykupiona przez rządy Wielkiej Brytanii, Australii i Nowej Zelandii, które połączyły siły i utworzyły konsorcjum znane jako Brytyjska Komisja Fosforytowa. Te trzy rządy prowadziły bezwzględne wydobycie na Banabie aż do 1981 roku i nie podjęły żadnych prób—mimo wcześniejszych obietnic—aby odbudować zdewastowaną wyspę albo chociaż uczynić ją ponownie nadającą się do zamieszkania ojczyzną Banabańczyków.

 

We współczesnym społeczeństwie trudno uwierzyć w historię Banabańczyków i złe traktowanie, jakiego doświadczyli z rąk czterech potężnych narodów.

​

Dziś mamy korzyść płynącą z perspektywy czasu i nowoczesnej technologii, umożliwiającej globalną sieć i komunikację na poziomie wcześniej niewyobrażalnym. Dzisiejsze czasy uświadamiają również każdemu z nas, jak mała jest Planeta Ziemia i jakie są nasze moralne obowiązki wobec naszych globalnych sąsiadów. W naszej erze rosnącej i złożonej globalizacji, społeczności międzynarodowej, a szczególnie krajom odpowiedzialnym za tę humanitarną i środowiskową katastrofę, łatwo jest stracić z oczu ich moralne obowiązki pomocy Banabańczykom w przezwyciężeniu przeszkód pozostających jako niesprawiedliwe dziedzictwo ich obecnie porzuconej, a niegdyś wysoce dochodowej eksploatacji górniczej ojczyzny Banabańczyków.

 

Oto fakty, o których te rządy nie chcą, żebyś usłyszał. Dla nich Banabańczycy powinni pozostać— 

Zapomnianym Ludem Pacyfiku

​